11 سَيْ دَانِيٜىٰلْ يَثٜىٰ وَمُتُمِنْ دَ أَشْڢٜىٰنَظْ يَسَا يَلُورَ دَ دَانِيٜىٰلْ دَ هَنَنِيَ دَ مِشَيٜىٰلْ دَ أَظَرِيَ،
عَمَّا أَشْڢٜىٰنَظْ يَثٜىٰ وَ دَانِيٜىٰلْ «إِنَ جِنْ ڟُواْرُوانْ مَيْغِدَانَ سَرْكِے وَنْدَ يَعُمَرْتَ أَدِنْغَ بَاكُ وَنَّنْ عَبِنْثِ دَ ضُوً إِنَبِے؞ إِنْ حَرْ يَغَ ڢُسْكَرْكُ بَ سُيِ ݣَوْ كَمَرْ نَسَوْرَنْ سَمَارِنْ ڟَارَرْكُبَ، تُواْ، ذَاكَسَا إِنْ شِغَ عُكُ أَوُرِنْ سَرْكِے؞»
«إِنَ ضُواْڧُوانْكَ كَطَنْ ڠُودَمُ نَݣُونَ غُواْمَ؞ بَرِ أَدِنْغَ بَامُ كَايَنْ لَمْبُو مُثِ، عَكُمَ دِنْغَ بَامُ ضُوَ كَوَيْ مُشَا؞
دَغَ نَنْ سَيْ مُتُمِنْ دَ أَشْڢٜىٰنَظْ يَسَا يَلُورَ دَسُو يَثِيغَبَدَ جَنْيٜىٰ عَبِنْثِ دَ ضُوً إِنَبِے نَسَرْكِے، يَيِ تَبَاسُ كَايَنْ لَمْبُو؞
سَيْ دَانِيٜىٰلْ يَتَڢِے غِدَنْسَ، يَڢَطَا وَ أَبُواْكَنْسَ هَنَنِيَ دَ مِشَيٜىٰلْ دَ أَظَرِيَ أَبِنْدَ يَكٜىٰ ڢَرُوَ؞