أَيُّكَنْ مَنْذَنِّے 7:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 سَيْ كَكَنْمُ يَتَاشِ دَغَ ڧَسَرْ كَلْدِيَاوَا، يَجٜىٰ يَذَوْنَ أَ هَرَنْ؞ دَغَ ثَنْ كُمَ، بَايَنْدَ بَابَنْسَ يَمُتُ، اللَّهْ يَكَٰوُاْ شِ ڧَسَرْ نَنْ دَ كُكٜىٰ ذَمَ عَثِكِ يَنْذُ؞ Faic an caibideil |
«وَنٜىٰنٜىٰ يَتَادَ مَيْ نَصَرَرْ نَنْ دَغَ غَبَسْ؟ وَنٜىٰنٜىٰ يَكِرَا شِ يَيِ مَسَ حِدِمَ؟ وَنٜىٰنٜىٰ يَبَا شِ نَصَرَا عَكَنْ أَلْعُمَّيْ، يَكُمَ بَاشِ نَصَرَرْ يَاڧِ عَكَنْ سَرَاكُنَ؟ تَكُواْبِنْ مَيْ نَصَرَرْ نَنْ يَسَسَّرٜىٰسُ سُنْ ذَمَ كَمَرْ ڧُورَا! كِبِيُواْيِنْسَ سُنْ وَرْوَاڟَرْ دَسُو كَمَرْ دُوسَ عَ إِسْكَ؞