أَيُّكَنْ مَنْذَنِّے 4:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 سُنْيِ ڢُشِے دُواْمِنْ أَلْمَجِرَنْ سُنَ كُواْيَ وَجَمَعَ ثٜىٰوَ مَتَتُّو ذَاسُ تَاشِ دَ رَيْ كَمَرْ يَدَّ عِيسَىٰ يَتَاشِ؞ Faic an caibideil |
حَكَكُمَ وَطَنْسُ أَبِكُرِيَوَ دَ سِتُواْكِيَاوَا مَاسُ عِلِمِ سُكَيِ مُهَوَرَ دَشِ؞ وَطَنْسُنْسُ سُكَثٜىٰ «مٜىٰنٜىٰنٜىٰ وَنَّنْ مَيْ سُورُوتُ يَكٜىٰسُواْ يَثٜىٰ؟» وَطَنْسُ سُكَثٜىٰ «كَمَرْ مَيْيِنْ وَعَظِنْ وَطَنْسُ أَلُّواْلِ نٜىٰ دَبَ نَنَنْبَ؞» سُنْ ڢَطِ حَكَ غَمَا بُلُسْ يَنَ يِنْ وَعَظِ عَكَنْ عِيسَىٰ دَ كُمَ تَاشِنْسَ دَغَ مَتَتُّو؞