أَيُّكَنْ مَنْذَنِّے 2:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 تُواْ، أَݣَويْ وَطَنْسُ یَنْ أَدِّينِنْ يَهُودَاوَا وَطَنْدَ سُكٜىٰ ذَمَ أَ عُرُوشَلِيمَ سُنْ كُوَ ذُواْ نٜىٰ دَغَ كُواْوَثٜىٰ أَلْعُمَّ عَڧَرْڧَشِنْ سَمَ؞ Faic an caibideil |
سَيْ دَيْ كُثِيغَبَ ثِكِنْ بَنْغَسْكِيَرْكُ، كُنَ ڟَيَاوَا دَرَمْ عَكَنْ تُوشٜىٰنَّنْ؞ كَدَ كُمَ أَجِجِّغَكُ كُبَرْ سَا ذُوثِيَارْ نَنْ دَ كُكَ سَامُ أَ لُواْكَثِنْ دَ كُكَجِ لَابَرِنَّنْ مَيْ دَاطِے؞ وَنَّنْ لَابَرِنْ دَ عَكَيِ شٜىٰلَرْسَ غَ كُواْوَثٜىٰ حَلِتَّ عَڧَرْڧَشِنْ سَمَ نٜىٰ، نِے بُلُسْ، نَذَمَ مَيْ حِدِمَرْسَ؞