أَيُّكَنْ مَنْذَنِّے 10:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 شِے كُوَ مَيْ بَوْتَرْ اللَّهْ، مَيْ ڟُواْرُوانْسَ كُمَ، شِے دَ عِيَلِنْسَ دُكَ؞ يَنَ ڧُواْڧَرِ سُواْسَيْ وَجٜىٰنْ بَ دَا سَدَكَ حَنُّ سَكٜىٰ غَ مُتَنٜىٰ، يَنَ كُمَيِنْ أَدُّعَ غَ اللَّهْ كُلُّمْ؞ Faic an caibideil |
سَعَدَّ ݣُونَكِنْ بِكٍ سُنْ ڧَارٜىٰ، أَيُوبَ يَكَنْ كِرَا يَسَا أَڟَرْكَكٜىٰسُ؞ وَشٜىٰغَرِ دَ سَسَّڢٜىٰ شِے ذَيْ مِيڧَ هَدَايُ نَڧُواْنَاوَا دُواْمِنْ كُواْوَنٜىٰ طَيَنْسُ؞ غَمَا أَيُوبَ يَكَنْيِ ظَتُواْ ثٜىٰوَ «وَتَڧِيلَ یَیَنَ سُنْيِ ذُنُوبِ، كُواْ سُنْيِ صَاٻُواْ غَ اللَّهْ عَثِكِنْ ذُوثِيَارْسُ؞» حَكَ أَيُوبَ يَكَنْيِ كُلُّمْ؞
سَيْ سُكَثٜىٰ «وَنِ بَبَّنْ سُواْجَنْ رُواْمَ نٜىٰ، مَيْ سُونَ كُواْنٜىٰلِيُسْ، يَعَيْكٜىٰمُ؞ شِ مُتُمْ مَيْ أَدَلْثِے نٜىٰ، مَيْ ڟُواْرُوانْ اللَّهْ، وَنْدَ دُكْ جَمَعَرْ يَهُودَاوَا سُكٜىٰ ڢَطِنْ أَبِنْ كِرْكِ عَكَنْسَ؞ شِينٜىٰ وَنِ مَلاَىِٕكَ مَيْ ڟَرْكِے يَعُمَرْثٜىٰشِ يَعَيْكُواْ كَجٜىٰ غِدَنْسَ، يَجِ أَبِنْدَ ذَاكَثٜىٰ؞»
عَمَّا عِدَنْ بَاكُ دَ نِيَّ كُبَوْتَا وَ يَهْوٜىٰهْ، تُواْ يَوْ سَيْ كُذَاٻِ وَنْدَ ذَاكُ بَوْتَا مَسَ، كُواْ أَلُّواْلِنْ دَ كَاكَنِّنْكُ سُكَ بَوْتَاوَ عَڧٜىٰتَرٜىٰنْ كُواْغِنْ يُڢِرٜىٰتِسْ، كُواْ كُوَ أَلُّواْلِنْ أَمُواْرِيَاوَنْ دَ كُكٜىٰ ظَوْنٜىٰ عَڧَسَرْسُ؞ عَمَّا دَنِے دَ غِدَانَ، يَهْوٜىٰهْ نٜىٰ ذَامُ بَوْتَا مَسَ؞»