أَيُّكَنْ مَنْذَنِّے 1:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 دَ يَڢَطِ حَكَ، سُنَ ثِكِنْ دُوبَوَ، سَيْ عَكَ طَوْكٜىٰشِ ذُوَا سَمَ؞ وَنِ غِرْغِجٜىٰ يَرُڢٜىٰشِ، بَسُ ڧَارَ غَنِنْسَبَ؞ Faic an caibideil |
وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰنٜىٰ وَطَنْدَ بَسُ تَٻَ ڧَظَنْتَرْدَ كَنْسُ تَوُرِنْ ݣُونَ دَ مَاتَا بَ، دُواْمِنْ سُنْيِ ذَمَنْ ڟَبْتَ؞ سُونٜىٰ سُكٜىٰبِنْ طَنْ ضَغُوانْ دُكْ عِنْدَ يَتَڢِے؞ وَطَنَّنْ نٜىٰ أَنْڢَنْشٜىٰسُ دَغَ ثِكِنْ سَوْرَنْ مُتَنٜىٰ، سُونٜىٰ كُمَ كَمَرْ نُونً ڢَارِ نَأَمْڢَانِنْ غُواْنَرْ دَ ذَاعَ مِيڧَ غَ اللَّهْ دَ كُمَ طَنْ ضَغُوانْ؞