2 تِمُواْتِ 4:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 نَيِ كُواْكَوَ عَثِكِنْ ڟٜىٰرٜىٰنْ دَݣَوْ، نَكُمَيِ ڟٜىٰرٜىٰنَ حَرْ غَ ڧَرْشٜىٰ، نَكُمَ رِڧٜىٰ أَمَانَرْ بَنْغَسْكِيَرْ؞ Faic an caibideil |
اللَّهْ نٜىٰ يَنُونَ مِنِ عَثِكِنْ رُعُيَ ثٜىٰوَ إِنْ تَڢِے؞ دَنَ كَيْ ثَنْ، سَيْ نَهَطُ دَ وَطَنْسُ شُوغَبَنِّنْ جَمَعَرْ مَاسُبِے، نَبَيَّنَ مُسُ يَدَّ نَكٜىٰيِنْ شٜىٰلَرْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے غَ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَ؞ نَا يِمُسُ وَنَّنْ بَيَانِ، سُو كَطَيْ، كَدَ ڨُوظُوانْ دَ نَكٜىٰيِ ثِكِنْ عَيْكِنَّنْ، كُواْ ڧُواْڧَرِنْ دَ نَارِغَا نَايِ، سُذَمَ بَنْظَ؞