2 تِمُواْتِ 3:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 مَاسُثِنْ أَمَانَ، مَرَسَ حَنْكَلِ، مَاسُثِكَ دَ طَغَ كَيْ، مَاسُ سُوانْ جِنْ دَاطِنْ كَنْسُ ڢِيٜىٰدَ سُوانْ اللَّهْ، Faic an caibideil |
نَڢَطِ وَنَّنْ نٜىٰ سَبُواْدَ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَ شِغَ ثِكِنْكُ عَٻُواْيٜىٰ، وَطَنْدَ تُنْدَا عَكَ ڧَدَّرَسُ غَ حُكُنْثِ؞ بَاسُدَ حَلِ إِرِنْ نَ اللَّهْ، سُنَ كُمَ مَيْدَ أَلْحٜىٰرِنْ اللَّهْ يَا ذَمَ حَنْيَرْ نٜىٰمَنْ جِنْ دَاطِے نَرَشِنْ كُنْيَا؞ سُنَيِنْ مُسُونْ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ وَنْدَ شِينٜىٰ كَطَيْ شُوغَبَنْمُ دَ كُمَ عُبَنْغِجِنْمُ؞