2 تِمُواْتِ 3:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 كَسَنِ ڢَا، عَݣُونَكِنْ ڧَرْشٜىٰ ذَاعَ شَا وَهَلَ سُواْسَيْ؞ Faic an caibideil |
ذَاكَ ڢَاطَوَ جَمَعَتَ إِسْرَٰٓءِيلَ دَ يَاڧِ، كَمَرْ يَدَّ غِرْغِجٜىٰ يَكٜىٰ دُهُنْتَ ڢُسْكَرْ ڧَسَا؞ عَكْوَانَكِے نَڧَرْشٜىٰ، ذَنْ كَٰوُاْكَ كَيِ يَاڧِ دَ ڧَسَاتَ أَعِدُوانْ أَلْعُمَّيْ؞ ذَاعَ نُونَ ڟَرْكِنَ تَوُرِنْ أَبِنْدَ ذَيْ ڢَرُ دَكَيْ، يَا غُواغْ؞ تَهَكَ دُكَنْ أَلْعُمَّيْ ذَاسُ سَنِ ثٜىٰوَ نِنٜىٰ يَهْوٜىٰهْ؞
مُتُمِنْ دَيَكٜىٰ سَنْيٜىٰ دَ رِغَرْ لِيلِنْ وَنْدَ يَكٜىٰ عَبِسَنْ ضُوً كُواْغِنْ، يَطَغَ حَنُّوَنْسَ بِيُ سَمَ؞ سَيْنَجِ يَرَنْڟٜىٰ دَ وَنْدَ يَكٜىٰ رَايٜىٰ حَرْ أَبَدَا ثٜىٰوَ «ذَاعَيِ لُواْكَثِ طَيَ دَ لُواْكَتَيْ دَ رَبِنْ لُواْكَثِ؞ سَعَدَّ عَكَ رُشٜىٰ إِيكُوانْ جَمَعَ مَيْ ڟَرْكِے، دُكَنْ وَطَنَّنْ ذَاسُثِكَ؞»
إِنَ كَلُّوانْ ڧَهُواْنِنْ دُواْمِنْ إِنْ غَانٜىٰ، سَيْغَا وَنِ ڧَهُواْ يَٻُلُّواْ، طَنْ ڧَرَمِ نٜىٰ؞ دُواْمِنْ عَبَا وَ وَنَّنْ طَنْ ڧَهُوانْ ڢِيلِ، سَيْ عَكَ تُمْٻُكٜىٰ ڧَهُواْ غُدَا عُكُ دَغَ ثِكِنْ غُواْمَ طِنَّنْ؞ طَنْ ڧَهُوانْ يَنَدَ إِدَانُو كَمَرْ نَمُتُمْ، يَنَ كُمَ دَ بَاكِ، يَنَ ڢَطِنْ مَغَنْغَنُنْ طَغَ كَيْ؞»