2 تِمُواْتِ 2:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 أَيْ، بَابُ سُواْجَنْ دَيَكٜىٰ عَكَنْ عَيْكِ وَنْدَ ذَيْسَا كَنْسَ ثِكِنْ أَلْعَمُرَنْ ڢَضٍ هُولَ، غَمَا نِيَّرْ سُواْجَ عِتَثٜىٰ يَڢَرَنْتَ وَ شُوغَبَنْسَ رَيْ؞ Faic an caibideil |
مَيْ يِوُوَ مُتُمْ يَڟِيرَا دَغَ ڧَظَنْتَا تَ دُونِيَرْ نَنْ تَوُرِنْ سَنِنْ عُبَنْغِجِنْمُ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ وَنْدَ شِينٜىٰ مَيْ ثٜىٰتُوانْمُ، سَعَنً دَغَ بَايَ يَسَاكٜىٰ شِغَ ثِكِنْ ڧَظَنْتَرْ؞ عِدَنْ يَا يِهَكَ، حَرْ أَبُبُوَنَّنْ سُنْ شَا كَنْسَ، لَلَّيْ وَنَّنْ مُتُمْ ڧَرْشٜىٰنْ ذَمَنْسَ ذَيْڢِ نَڢَرْكُواْ مُونِ أَيْنُنْ؞