2 تَسَلُواْنِكَاوَا 2:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 شِينٜىٰ مَيْ غَابَا، مَيْ طَوْكَكَ كَنْسَ، يَنَ غَابَادَ دُكْ أَبِنْدَ عَكٜىٰثٜىٰدَشِ اللَّهْ، كُواْ كُمَ وَنْدَ عَكٜىٰيِوَ سُجَّدَ؞ حَرْ مَا يَهَوْ كُجٜىٰرَ أَ هَيْكَلِنْ اللَّهْ، يَنَ ثٜىٰوَ شِے اللَّهْ نٜىٰ؞ Faic an caibideil |
«يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، كَڢَطَا وَ سَرْكِنْ تَيَ، كَثٜىٰ، « ‹إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، يَا سَرْكِنْ تَيَ، كَيِ غِرْمَنْ كَيْ حَرْ كَثٜىٰ، «نِے وَنِ اللَّهْ نٜىٰ، إِنَ كُمَ ظَوْنٜىٰ عَكَنْ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِ؞ كَمَرْ وَنِ اللَّهْ، نَكٜىٰ ظَوْنٜىٰ أَڟَكِيَرْ تٜىٰكُ؞» عَمَّا دُكْدَهَكَ، كَيْ مُتُمْ نٜىٰ كَوَيْ، بَوَنِ اللَّهْ بَ، كُواْدَيَكٜىٰ كَطَوْكِ كَنْكَ كَيْ مَيْ حِكِمَ نٜىٰ كَمَرْ اللَّهْ؞
إِنَ كَلُّوانْ ڧَهُواْنِنْ دُواْمِنْ إِنْ غَانٜىٰ، سَيْغَا وَنِ ڧَهُواْ يَٻُلُّواْ، طَنْ ڧَرَمِ نٜىٰ؞ دُواْمِنْ عَبَا وَ وَنَّنْ طَنْ ڧَهُوانْ ڢِيلِ، سَيْ عَكَ تُمْٻُكٜىٰ ڧَهُواْ غُدَا عُكُ دَغَ ثِكِنْ غُواْمَ طِنَّنْ؞ طَنْ ڧَهُوانْ يَنَدَ إِدَانُو كَمَرْ نَمُتُمْ، يَنَ كُمَ دَ بَاكِ، يَنَ ڢَطِنْ مَغَنْغَنُنْ طَغَ كَيْ؞»