4 سَرْكِے دَاوُدَ يَيِ تَمْبَيَ يَثٜىٰ «إِنَا يَكٜىٰ؟» سَيْ ظِبَ يَأَمْسَ يَثٜىٰ «يَنَ أَغِدَنْ مَكِرْ طَنْ أَمِّيٜىٰلْ أَغَرِنْ لُواْدٜىٰبَرْ؞»
يُوسُڢَ يَرَايُ يَغَ یَیَنْ إِڢْرَيِمْ حَرْ ڟَارَا تَ عُكُ، حَرْ كُمَ یَیَنْ مَكِرْ طَنْ مَنَسّٜىٰ، يُوسُڢَ يَا رِڧٜىٰسُ أَڠُوِوُاْيِنْسَ؞
سَيْ سَرْكِے دَاوُدَ يَعَيْكَ عَكَٰوُاْ طَنْ يُواْنَتَنْ دَغَ غِدَنْ مَكِرْ طَنْ أَمِّيٜىٰلْ دَغَ غَرِنْ لُواْدٜىٰبَرْ؞
كُو دَ كُكٜىٰ مُرْنَ دُواْمِنْ كُنْيِ نَصَرَا عَكَنْ بِرْنِنْ لُواْدٜىٰبَرْ، وَتُواْ وُاْڢِ، كُنَ ثٜىٰوَ «دَ ڧَرْڢِنْ كَنْمُ مُكَ ڨُوثِ بِرْنِنْ كَرْنَيِمْ، وَتُواْ ڧَهُواْ بِيُ؞