9 دَاوُدَ يَجِڟُواْرُوانْ يَهْوٜىٰهْ سُواْسَيْ أَ رَانَرْ نَنْ يَثٜىٰ «تَا يَيَ ذَنْعِيَ كَٰوُاْ عَݣُوتِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ نَ يَهْوٜىٰهْ أَوُرِينَ؟»
دَاوُدَ كُوَ يَيِ ڢُشِے دُواْمِنْ ڢُشِنْ يَهْوٜىٰهْ يَاٻَرْكٜىٰ عَكَنْ عُظَّ؞ هَرْوَيَوْ أَنَ كِرَا وُرِنْ ڢٜىٰرٜىٰظْ عُظَّ، وَتُواْ حُكُنْثِنْ عُظَّ؞
«عَمَّا كُواْ ذَيْ يِوُ اللَّهْ يَذَوْنَ عَدُونِيَا نٜىٰ؟ سَمَنْ سَمَّيْ مَا بَتَ إِشٜىٰكَبَ، بَلّٜىٰ مَا وَنَّنْ غِدَنْدَ نَغِنَ، أَيْ، بَيْ إِسَ كُواْمٜىٰبَ!
جِكِينَ يَنَ ضَوَ دُواْمِنْ ڟُواْرُوانْكَ، إِنَ كُمَ جِنْ ڟُواْرُوانْ شَرِيعُنْكَ؞
سَيْ نَثٜىٰ، «كَيْتُواْنَ! تَاوَتَاڧَارٜىٰ! غَمَا كُواْوَثٜىٰ مَغَنَرْ بَاكِنَ ذُنُوبِثٜىٰ، إِنَ كُمَ ذَمَ تَرٜىٰدَ مُتَنٜىٰنْ دَ كُواْوَثٜىٰ مَغَنَرْ بَاكِنْسُ ذُنُوبِثٜىٰ؞ عَمَّا دُكْدَهَكَ، عِدَنُونَ سُنْ غَ سَرْكِے، سُنْ غَ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا!»
شِے يَسَا نَجِڟُواْرُواْ نَجٜىٰ نَتُواْنَ رَامِ نَٻُواْيٜىٰ ظِينَارِيَرْكَ؞ كَرْٻِ أَبِنْكَ؞›
مِصَالِ، سَارَةُ تَيِ وَمِجِنْتَ إِبْرَٰهِيمْ بِيَيَّ، حَرْ تَنَ كِرَنْسَ عُبَنْغِجِنْتَ؞ كُو كُمَ، یَیَنْتَ نٜىٰ نَغَسْكٜىٰ عِدَنْ كُنْيِ عَيْكِ مَيْݣَوْ، عِدَنْ كُمَ بَكُ يَرْدَ وَنِ أَبُ يَڟُواْرَتَرْ دَكُوبَ؞
دُواْمِنْ حَكَ مُتَنٜىٰنْ بٜىٰتْ شٜىٰمٜىٰشْ سُكَثٜىٰ «وَ ذَيْ عِيَ ڟَيَاوَ أَغَبَنْ يَهْوٜىٰهْ، اللَّهْ نَّنْ مَيْ ڟَرْكِے؟ إِنَ ذَامُ عَيْكَ دَ عَݣُوتِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ دُواْمِنْ يَرَبُ دَمُو؟»