2 سَمَٰعِيلَ 6:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 سَيْ دَاوُدَ يَتَاشِ دَغَ بَعَلٜىٰ عَيَنْكِنْ يَهُودَ، وَتُواْ كِرِيَتْ يٜىٰيَرِمْ، يَتَڢِے دَ دُكَنْ مُتَنٜىٰنْ دَسُكٜىٰ تَرٜىٰ دَشِ دُواْمِنْ سُكَٰوُاْ عَݣُوتِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ نَ اللَّهْ؞ أَغَبَنْ عَݣُوتِنْ كُوَ عَكَنْ كِرَا غَ سُونَنْ يَهْوٜىٰهْ مَڢِے غِرْمَ، سَرْكِے مَيْ ذَمَ عَبِسَ حَلِتُّو مَاسُ ڢِكَڢِكَيْ وَطَنْدَ سُكٜىٰ عَكَنْ مُرْڢِنْ عَݣُوتِ؞ Faic an caibideil |
لُواْكَثِنْ دَسُكٜىٰ أَنَّبْثِ، اللَّهْ كُمَ يَبَيَّنَ مُسُ ثٜىٰوَ بَسَبُواْدَ كَنْسُ نٜىٰ يَكٜىٰ بَاسُ مَغَنَرْبَ، عَمَّا سَبُواْدَكُو نٜىٰ؞ يَنْذُ كُوَ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے وَنْدَ اللَّهْ يَعَيْكُواْ دَغَ سَمَ، يَا سَا أَنْبَيَّنَا مُكُ دُكَنْ وَطَنَّنْ أَبُبُوَ عَثِكِنْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے نَ أَلْمَسِيحُ وَنْدَ عَكَيِ شٜىٰلَرْسَ أَوُرِنْكُ؞ أَيْ، وَطَنَّنْ أَبُبُوَ، حَرْ مَلاَىِٕكُ مَا سُنَ مَرْمَرِ سُغَانٜىٰ؞