2 سَمَٰعِيلَ 5:11 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا11 سَرْكِے حِرَمْ نَڧَسَرْ تَيَ كُوَ يَا عَيْكَ دَ وَكِلَيْ ذُوَا وُرِنْ دَاوُدَ دَ كَتَكَنْ إِتَاثٜىٰنْ سٜىٰدَ تَرٜىٰدَ كَاڢِنْتُواْثِ دَ مَاسُ غِنِ دَ دُوَڟُو، سُكَ كُوَ غِنَاوَا دَاوُدَ غِدَنْ سَرْكِے؞ Faic an caibideil |
سَيْ مُتَنٜىٰ سُكَ بَادَ كُطِ دُواْمِنْ عَبِيَ مَاسُ غِنِ دَ كُمَ كَاڢِنْتُواْثِ؞ عَكَ كُمَ بَا مُتَنٜىٰنْ سِدُوانْ دَ نَ تَيَ عَبِنْثِ دَ أَبِنْ شَا دَ كُمَ مَنْ ظَيْتُنْ، دُواْمِنْ سُكَٰوُاْ عِتَتُوَنْ سٜىٰدَ دَغَ ڧَسَرْ لٜىٰبَنُوانْ، وَطَنْدَ ذَاعَ كَٰوُاْ عَكَنْ تٜىٰكُ ذُوَا تَشَرْ جِضْغٍ ضُوَ أَ يُواْڢَّ؞ أَنْيِ دُكَنْ وَطَنَّنْ بِسَغَ إِظْنِنْ سَرْكِے سَيِرُسْ نَ ڢَٰشِيَ؞