2 سَمَٰعِيلَ 4:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 رٜىٰكَبْ دَ بَعَنَ كُوَ، یَیَنْ رِمُّوانْ مُتُمِنْ بٜىٰيٜىٰرُواتْ، سُكَ كَامَ حَنْيَ ذُوَا غِدَنْ إِشْبُواْشٜىٰتْ، سُكَ كَيْ ثَنْ وَجٜىٰنْ ڟَكَرْ رَانَ يَايِنْ دَيَكٜىٰ بَرْثِنْ رَانَ؞ Faic an caibideil |
سَعَدَّ سُرِيَاوَا سُكَ جَنْيٜىٰ، سُنْ بَرْ يُواْوَشْ دَ رَوْنِ مَيْ ڟَنَنِ سُواْسَيْ؞ سَيْ وَطَنْسُ دَتَّاوَنْسَ سُكَ حَطَ بَاكِ سُكَ كَشٜىٰشِ عَكَنْ غَدُوانْسَ، دُواْمِنْ سُرَامَ مُتُوَرْ زَكَرِيَّا طَنْ يٜىٰهُواْيِدَ ڢِرِسْتِ؞ يَمُتُ، عَكَ بِنّٜىٰشِ عَبِرْنِنْ دَاوُدَ، عَمَّا بَعَبِنّٜىٰشِ عِنْدَ عَكٜىٰ بِنّٜىٰ سَرَاكُنَبَ؞