2 سَمَٰعِيلَ 22:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 يَا اللَّهْ نَا، دُوڟٜىٰنْ ٻُيَنَ، أَوُرِنْكَ نَكٜىٰ ٻُيَ؞ غَرْكُوَتَ دَ ڧَرْڢِنْ ثٜىٰتُواْنَ، كَتَنْغَتَادَ وُرِنْ ٻُيَنَ، مَيْثٜىٰتُواْنَ، مَيْثٜىٰثٜىٰنِ دَغَ تَاشِنْ حَنْكَلِ؞ Faic an caibideil |
كُذُواْ غَبَنْ كُواْتُ كُڢَطِ ذَنْثٜىٰنْكُ، كُشِرْيَ أَمْسَرْكُ تَرٜىٰ؞ وَنٜىٰنٜىٰ أَدَا يَڢَطِ أَبِنْدَ ذَيْڢَرُ؟ وَنٜىٰنٜىٰ يَسَنَرْ دَشِ تُنْ تُنِ؟ بَ نِے يَهْوٜىٰهْ بَنٜىٰ؟ عِ، بَنْدَ نِے، بَابُوَنِ اللَّهْ، نِے دَ نَكٜىٰ اللَّهْ مَيْ أَدَلْثِے، اللَّهْ مَيْ ثٜىٰتُواْ؞ بَنْدَ نِے، بَابُوَنِ؞