أَبْسَلُوامْ يَكَنْ تَاشِ دَ سَسَّڢٜىٰ يَڟَيَ عَكَنْ حَنْيَ ذُوَا ڧُواْڢَرْ غَرِ؞ سَعَدَّ وَنِ يَذُواْ وُثٜىٰوَ وَنْدَ كُمَ يَنَدَ دَامُوَرْ دَ ذَاتَ كَيْ غَبَنْ سَرْكِے دُوانْ شَرِيعَ، أَبْسَلُوامْ يَكَنْ كِرَشِ يَثٜىٰوَ مُتُمِنْ «دَغَ وَنٜىٰ غَرِ كَڢِتُواْ؟» سَعَدَّ مُتُمِنْ يَأَمْسَ «رَنْكَيَدَطٜىٰ دَغَ غَرِ نَوَتَ ذُرِيَ عَ إِسْرَٰٓءِيلَ،»