2 سَمَٰعِيلَ 17:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 وَنَّنْ شَوَرَا تَغَمْشِ أَبْسَلُوامْ دَ دُكَنْ دَتَّاوَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞ Faic an caibideil |
سَيْ مَاتَرْسَ ظٜىٰرٜىٰشْ دَ كُمَ دُكَنْ أَبُواْكَنْسَ سُكَ بَاشِ شَوَرَا ثٜىٰوَ «بَرِ كَسَا عَتَادَ كَتَكُوانْ رَاتَيَ مُتَنٜىٰ مَيْ ڟَيِنْدَ يَكَيْ وَجٜىٰنْ ڧَڢَا سَبَعِنْ دَ بِيَرْ؞ غُواْبٜىٰ دَ سَڢٜىٰ كَيِ مَغَنَ دَ سَرْكِے أَ رَاتَيٜىٰ مُوارْدٜىٰكَيْ عَكَيْ؞ سَعَنً كَتَڢِے ثِنْ عَبِنْثِ نَمُسَمَّنْ تَرٜىٰدَ سَرْكِے ڢُسْكَرْكَ أَ سَكٜىٰ؞» سَيْ هَامَٰنَ يَجِ دَاطِنْ وَنَّنْ شَوَرَا أَ رَنْسَ؞ سَيْ يَسَا عَكَ تَادَ دُواْغُوانْ كَتَكُوانْ رَاتَيَ مُتَنٜىٰ؞