2 سَمَٰعِيلَ 16:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 سَعَدَّ دَاوُدَ يَوُثٜىٰ سَمَنْ تُدُنْ كَطَنْ، سَيْ ظِبَ، مَيْ حِدِمَرْ مٜىٰڢِبُواْشٜىٰتْ، يَسَدُ دَشِ؞ ظِبَ يَذُواْ دَ جَاكُنَ بِيُ طَوْكٜىٰ دَ دُنْڧُلٜىٰنْ غُرَاسَ طَرِے بِيُ دَ دُنْڧُلٜىٰنْ بُوسَشّٜىٰنْ إِنَبِے غُدَا طَرِے دَ سَابَبِّنْ یَیَنْ إِتَاثٜىٰ غُدَا طَرِے دَ سَلْكَرْ ضُوً إِنَبِے؞ Faic an caibideil |
مَڨُوبْتَنْسُ دَغَ وُرَارٜىٰ مَاسُ نِيسَ كَمَرْ يَنْكُنَنْ إِسَّكَرْ دَ ظٜىٰبُلُنْ دَ نَڢْتَلِ سُكَ كَٰوُاْ مُسُ عَبِنْثِ عَكَنْ جَاكُنَ دَ رَاڧُمَ دَ جَاكُنَنْ دُواْكِ دَ شَانُو؞ عَبِنْثِنْ يَڧُنْشِ غَارِنْ حَڟِ دَ دُنْڧُلٜىٰنْ بُوسَشّٜىٰنْ ٻَوْرٜىٰ دَ دُنْڧُلٜىٰنْ بُوسَشّٜىٰنْ یَیَنْ إِنَبِے دَ ضُوً إِنَبِے دَ مَيْ دَ شَانُو دَ تُمَكِ، غَمَا إِسْرَٰٓءِيلَاوَا سُنْثِكَ دَ ڢَضٍ ثِكِ مَيْ يَوَ؞
«سَعَنً كَثِيغَبَدَ تَڢِيَ حَرْ سَيْ كَكَيْ ڧَتُوانْ إِتَاثٜىٰنْ ڟَاڢِنَّنْ أَ تَبُوارْ؞ أَوُرِنْ نٜىٰ مَظَا عُكُ ذَاسُ سَدُ دَكَيْ ذَاسُجٜىٰ مِيڧَ هَدَايَ غَ اللَّهْ أَ بٜىٰتٜىٰلْ؞ مُتُمْ نَڢَرْكُواْ يَنَ رِڧٜىٰ دَ یَنْ أَوَكِ عُكُ؞ نَبِيُنْ كُمَ يَنَ رِڧٜىٰ دَ دُنْڧُلٜىٰنْ غُرَاسَ عُكُ؞ نَعُكُنْ يَنَ رِڧٜىٰ دَ سَلْكَ ثِكٜىٰ دَ ضُوً إِنَبِے؞