سَيْ سَرْكِے يَتَمْبَيٜىٰتَ يَثٜىٰ «أَݣَويْ حَنُّنْ يُواْوَبْ عَثِكِنْ وَنَّنْ ذَنْثٜىٰ نَاكِ كُواْ؟» سَيْ مَثٜىٰنْ تَأَمْسَ تَثٜىٰ «عِ، رَنْكَيَدَطٜىٰ، سَرْكِے، نَا ضَنْڟٜىٰ دَكَيْ، أَيْ، بَابُوَنْدَ ذَيْ عِيَ ثٜىٰوَ ‹أَعَ› غَا تَمْبَيَرْنَنْ دَكَيِ؞ يُواْوَبْ نٜىٰ يَعُمَرْثٜىٰنِ إِنْيِ حَكَ؞ شِينٜىٰ كُمَ يَڢَطَا مِنِ دُكَنْ أَبِنْدَ ذَنْثٜىٰ؞