2 سَمَٰعِيلَ 14:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 أَنَانً سَيْ يُواْوَبْ طَنْ مَثٜىٰنَّنْ ظٜىٰرُوِيَ يَغَانٜىٰ ثٜىٰوَ ذُوثِيَارْ سَرْكِے دَاوُدَ تَكُواْمَ عَكَنْ أَبْسَلُوامْ؞ Faic an caibideil |
سَيْ ذُوثِيَارْ سَرْكِے تَڟِنْكٜىٰ، يَهَوْ ثِكِنْ وَنِ طَاكِنْ دَيَكٜىٰ عَبِسَ طَاكِنْ تَارُواْ ثِكِنْ ڧُواْڢَرْ بِرْنِ يَنَ تَ كُوكَا؞ يَيِ كُوكَا يَنَ ثٜىٰوَ «أَيَّ، طَانَ أَبْسَلُوامْ! طَانَ! أَيَّ، طَانَ أَبْسَلُوامْ! دَمَا نِنٜىٰ نَمُتُ، بَكَيْبَ! أَيَّ، أَبْسَلُوامْ طَانَ، طَانَ!»