2 سَمَٰعِيلَ 12:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 دَاوُدَ يَجِ ڢُشِنْ مَيْ أَرْزِڧِنَّنْ سُواْسَيْ؞ سَيْيَثٜىٰ وَ نَتَنْ «نَا ضَنْڟٜىٰ دَ سُونَنْ يَهْوٜىٰهْ مَيْ رَيْ، مُتُمِنْ دَ يَيِ وَنَّنْ يَ إِسَ عَكَشٜىٰشِ! Faic an caibideil |
أَبْنٜىٰرْ، بَكَثِكَ عَيْكِنْكَبَ؞ نَا ضَنْڟٜىٰ دَ سُونَنْ يَهْوٜىٰهْ مَيْ رَيْ، كَيْ دَ مُتَنٜىٰنْكَ كُنْ إِسَ مُتُوَ سَبُواْدَ كُنْ كَاسَ غَادِنْ مَيْغِدَنْكُ دَݣَوْ، وَنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَكٜىٰٻٜىٰ سَرْكِے؞ كُدُوبَ! إِنَا نٜىٰ مَاشِنْ سَرْكِے دَ غُواْرَنْ ضُوَنْسَ وَطَنْدَ عَكَ أَجِيٜىٰ كُسَدَ كَنْسَ؟»