2 سَمَٰعِيلَ 12:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 سَبُواْدَ حَكَ، عَكُواْوَثٜىٰ ڟَارَا بَذَاعَ رَسَ وَنِ دَغَ غِدَنْكَ دَ ذَيْ مُتُ تَوُرِنْ تَكُواْبِبَ، غَمَا كَايِ مِنِ رٜىٰنِ حَرْ كَڨُوثٜىٰ مَاتَرْ عُرِيَ تَذَمَ مَاتَرْكَ؞› Faic an caibideil |
سَيْ ذُوثِيَارْ سَرْكِے تَڟِنْكٜىٰ، يَهَوْ ثِكِنْ وَنِ طَاكِنْ دَيَكٜىٰ عَبِسَ طَاكِنْ تَارُواْ ثِكِنْ ڧُواْڢَرْ بِرْنِ يَنَ تَ كُوكَا؞ يَيِ كُوكَا يَنَ ثٜىٰوَ «أَيَّ، طَانَ أَبْسَلُوامْ! طَانَ! أَيَّ، طَانَ أَبْسَلُوامْ! دَمَا نِنٜىٰ نَمُتُ، بَكَيْبَ! أَيَّ، أَبْسَلُوامْ طَانَ، طَانَ!»
«سَبُواْدَ حَكَ، يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ يَثٜىٰ، ‹كُواْدَيَكٜىٰ نَيِ أَلْڧَوَرِ دَكَيْ دَ غِدَنْ مَحَيْڢِنْكَ ثٜىٰوَ ذَاكُيِ مِنِ حِدِمَ حَرْ أَبَدَا، عَمَّا يَنْذُ، إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، كُواْ كَطَنْ وَنَّنْ بَذَيْ يِوُ كُمَ بَ! غَمَا نَكَنْ غِرْمَمَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ غِرْمَمَ نِے، عَمَّا وَطَنْدَ سُكٜىٰ رٜىٰنَ نِے ذَاسُ شَا وُلَڧَنْثِ؞