12 سَيْ دَاوُدَ يَثٜىٰ وَ عُرِيَ «كَذَوْنَ دَنِے يَوْ؞ غُواْبٜىٰ كُوَ ذَنْسَا كَكُواْمَ وُرِنْ يَاڧِنْ؞» سَبُواْدَ حَكَ عُرِيَ يَذَوْنَ أَ عُرُوشَلِيمَ رَانَرْ نَنْ،
كُمَ وَشٜىٰغَرِ سَيْ دَاوُدَ يَغَيَّثٜىٰشِ ثِنْ عَبِنْثِنْ دَرٜىٰ تَرٜىٰ دَشِ؞ دَاوُدَ كُوَ يَسَا عُرِيَ يَشَا يَبُغُ؞ عَمَّا دُكْدَهَكَ أَدَرٜىٰنَّنْ عُرِيَ بَيْ تَڢِے غِدَنْسَبَ؞ يَسَاكٜىٰ ݣُونَ عَكَنْ تَبَرْمَرْسَ تَرٜىٰدَ مَاسُ حِدِمَرْ سَرْكِے؞
«مُغُنْتَا ڢَا دَ ذَاڧِ تَكٜىٰ عَبَاكِنْ مُوغُ، حَرْ يَكَنْ ٻُواْيٜىٰتَ عَڧَرْڧَشِنْ هَرْشٜىٰنْسَ؞
دَغَ مَصَرْ كُمَ ذَاكِ ڢِتَ دَ حَنُّوَنْكِ عَكَيْ؞ غَمَا نِے يَهْوٜىٰهْ نَاڧِ وَطَنْدَ كِكٜىٰ دُواْغَضَ عَكَيْ، بَذَاكِثِ نَصَرَا تَوُرِنْسُبَ؞»