2 سَمَٰعِيلَ 1:21 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا21 «يَا كُو مَنْيَنْ تُدَّنْ غِلْبُواْوَ، كَدَ أَ سَاكٜىٰيِنْ ضُوَ كُواْ رَٻَ عَكَنْكُ، كَدَ غُواْنَكِنْكُ سُڢِتَرْدَ حَڟِ؞ غَمَا عَثَنْ نٜىٰ غَرْكُوُاْيِنْ مَنْيَنْ سُواْجُواْجِ سُكَ ݣُونْتَ، سُكَ ݣُونْتَ أَوُلَڧَنْثٜىٰ؞ غَرْكُوَرْ طَالُوتَ كُوَ، بَذَاعَ ڧَارَ شَاڢَ مَتَ مَيْبَ؞ Faic an caibideil |
« ‹إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، أَ رَانَرْ دَ عَكَ غَنْغَرَرْ دَشِ ذُوَا وُرِنْ ذَمَنْ مَتَتُّو، نَسَا ظُرْڢِنْ يَيِ مَكُواْكِنْسَ؞ نِے نَا ڟَيْ دَ كُواْغُنَنْسَ، نَا كُمَسَا ضُوَ مَيْ غُدُ يَڟَيَ؞ نَسَا لٜىٰبَنُوانْ ثِكِنْ دُهُ سَبُواْدَ بَڧِنْ ثِكِ، كُمَ دُكَنْ عِتَتُوَنْ كُرْمِ سُنْ بُوشٜىٰ سَبُواْدَشِ؞