18 يَ عُمَرْتَ عَكُواْيَ وَمُتَنٜىٰنْ يَهُودَ وَنَّنْ وَاڧَا مَيْ سُونَ وَاڧَرْ بَكَ، تأَنَانً أَرُبُوثٜىٰ عَثِكِنْ لِتَّڢِنْ يَشَرْ؞
«كَيْ يَهُودَ، یَنْعُوَنْكَ ذَاسُ يَبٜىٰكَ؞ حَنُّنْكَ ذَيْ كَامَ وُيَنْ مَاسُ ڧِنْكَ؞ یَیَنْ بَابَنْكَ ذَاسُ رُسُنَ أَغَبَنْكَ؞
«يَا إِسْرَٰٓءِيلَ، أَنْكَشٜىٰ شُوغَبَنِّنْكِ، أَنْكَشٜىٰ مَاسُ دَرَجَ عَكَنْ تُدَّنْكِ، غَاشِ، مَنْيَنْ سُواْجُواْجِ سُنْ ڢَاطِ!
كُڢَطَا مُسُ مُسَمَّنْ يَدَّ كُنْ ڟَيَ أَغَبَنْ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكُ أَ هُواْرٜىٰبْ، لُواْكَثِنْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ مِنِ، ‹كَتَتَّارَ مِنِ جَمَعَ، سُجِ مَغَنَاتَ، دُواْمِنْ سُكُواْيَ يَدَّ ذَاسُيِ تَڢِيَ ثِكِنْ ڟُواْرُواْنَ دُكَنْ ݣُونَكِنْسُ عَدُونِيَا، كُمَ سُكُواْيَ وَیَیَنْسُ؞›
سَيْ رَانَ تَڟَيَ ثِكْ، وَتَ كُمَ يَڟَيَ، حَرْ سَيْ دَ جَمَعَ سُكَيِ رَامُوَا عَكَنْ أَبُواْكَنْ غَابَنْسُ؞ وَنَّنْ أَرُبُوثٜىٰ يَكٜىٰ عَثِكِ لِتَّڢِنْ يَشَرْ؞ رَانَ تَڟَيَ ثِكْ أَڟَكِيَرْ سَمَ، بَتَكُمَ ڢَاطِبَ حَرْ وَجٜىٰنْ يِنِ غُدَا؞