2 سَمَٰعِيلَ 1:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 أَنَانً بَايَنْ مُتُوَرْ طَالُوتَ، سَعَدَّ دَاوُدَ دَ مُتَنٜىٰنْسَ سُكَ دَاوُاْ دَغَ نَصَرَرْ دَسُكَثِ عَيَاڧِنْ دَ سُكَيِ دَ أَمَلٜىٰكَاوَا، سَيْ سُكَ ذَوْنَ ݣُونَ بِيُ أَ ظِكْلَكْ؞ Faic an caibideil |
يَثٜىٰ وَسُواْجَنْ دَيَكٜىٰ رِڧٜىٰ مَسَ كَايَنْ يَاڧِ «كَظَارٜىٰ تَكُواْبِنْكَ كَسُواْكٜىٰنِ، كَدَ ڧَظَامَنْ أَرْنَ مَرَسَ كَاثِيَرْ نَنْ سُذُواْ سُيِ مِنِ بَعَ سُسُواْكٜىٰنِ؞» عَمَّا سُواْجَنْ يَڧِ غَمَا يَاجِڟُواْرُواْ سُواْسَيْ؞ سَبُواْدَ حَكَ طَالُوتَ يَظَرُواْ تَكُواْبِنْسَ يَكَڢَشِ عَڧَسَا يَڢَاطِ عَكَيْ؞