2 بِتْرُسْ 3:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 تَوُرِنْ كَلْمَرْ نَنْ كُوَ، سَمَ دَ ڧَسَا وَطَنْدَ سُكٜىٰ أَنَنْ يَنْذُ، سُنَ جِرَا أَ هَلَكَاسُ دَ وُتَا؞ اللَّهْ يَا أَجِيٜىٰسُ حَرْ ذُوَا رَانَرْ دَ ذَاعَيِ وَمَرَسَ حَلِنْ اللَّهْ حُكُنْثِ، أَ هَلَكَاسُ؞ Faic an caibideil |
«سَعَدَّ نَكٜىٰ كَلُّواْ، سَيْ نَغَ أَنْجٜىٰرَ كُجٜىٰرُنْ مُلْكِ؞ سَيْغَا وَنْدَ يَكٜىٰ تُنْ دَا يَذُواْ يَهَوْ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِنْسَ؞ رِغَرْسَ ڢَرِ ڢَتْ كَمَرْ أَوْدُغَ، غَاشِنْ كَنْسَ كَمَرْ ڢَضٍ عُلُ نٜىٰ ظَلَّ؞ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِنْسَ كَمَرْ هَرْشٜىٰنْ وُتَا، ڧَڢَاڢُ حُطُ نَكُجٜىٰرَرْسَ كَمَرْ نَكٜىٰكٜىٰ نٜىٰ، سُنَدَ هَرْشٜىٰنْ وُتَا مَيْثِ؞
سَبُواْدَ حَكَ نِے يَهْوٜىٰهْ نَثٜىٰ، ‹كُجِرَا رَانَرْ دَ ذَنْ تَاشِ إِنْيِ زَرْغِنْ أَلْعُمَّيْ؞ غَمَا نَايِ نِيَّ ذَنْ تَتَّارَ ڧَبِيلُ سُذَمَ بَبَّنْ تَارُوانْ مُلْكُواْكِ، دُواْمِنْ إِنْ ظُبَ مُسُ ڢُشِنَ مَيْ ذَاڢِ دَ دُكَنْ هَوْشِنَ؞ غَمَا كَمَرْ ڢُشِنْ مُتُمْ مَيْ كِيشِنْ ڧَوْنَ، ڢُشِنَ ذَيْ كُنُّ دَ ذَاڢِ، دُكَنْ دُونِيَا كُوَ ذَاتَ ڧُواْنٜىٰ؞› »
يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَثٜىٰ «غَاشِ، رَانَ تَنَ ذُوَا، تَنَ ڧُونَ كَمَرْ وُتَرْ مَڧٜىٰرَ، سَعَدَّ دُكَنْ مَاسُ غِرْمَنْ كَيْ دَ دُكَنْ مَاسُ عَيْكَتَ مُغُنْتَا ذَاسُ ڧُواْنٜىٰ كَمَرْ بُوسَشِّيَرْ ثِيَوَ؞ رَانَرْ دَتَكٜىٰ ذُوَا ذَاتَ ثِنْيٜىٰسُ ڧُرْمُسْ دَغَ تُوشٜىٰ حَرْ رَسَّنْسُ، بَا أَبِنْدَ ذَيْ ضَغٜىٰ مُسُ؞
وَنَّنْ دَبَّرْدَ كَغَنِ، تَا تَٻَ رَايُوَا أَدَا، عَمَّا يَنْذُ بَاتَ رَايٜىٰ، ذَاتَ كُوَ هَوْرَ دَغَ رَامِ مَيْ ظُرْڢِنَّنْ ذُوَا عِنْدَ ذَاعَ هَلَكَاتَ؞ مَذَوْنَنْ دُونِيَا، وَطَنْدَ تُنْ كَاڢِنْ حَلِتَّ بَعَرُبُوتَ سُونَيٜىٰنْسُ ثِكِنْ لِتَّڢِنْ رَيْ بَ، دُكَ ذَاسُيِ مَامَاكِنْ غَنِنْ دَبَّرْ، دُواْمِنْ دَا تَتَٻَ رَايُوَا، يَنْذُ كُمَ بَاتَ رَايٜىٰ، عَمَّا ذَاتَ سَاكٜىٰ دَاوُاْوَ؞