2 بِتْرُسْ 2:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 مُتَنٜىٰ دَيَوَ كُوَ ذَاسُبِے هَلَيٜىٰنْسُ نَنٜىٰمَنْ جِنْ دَاطِے نَرَشِنْ كُنْيَا؞ تَدَلِيلِنْسُ كُوَ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ ذَاسُ رٜىٰنَ حَنْيَرْ غَسْكِيَ؞ Faic an caibideil |
دَ سُكَ إِسُواْ، سُكَثٜىٰ مَسَ «مَلَمْ، مُنْ سَنِ كَيْ مَيْ غَسْكِيَ نٜىٰ؞ مُتَنٜىٰ دُكْ طَيَ نٜىٰ أَغَرٜىٰكَ، غَمَا بَاكَ نُونَ بَمْبَنْثِ ڟَكَانِنْ مُتَنٜىٰ؞ كُمَ كَنَ كُواْيَرْ دَ حَنْيَرْ اللَّهْ عَثِكِنْ غَسْكِيَ؞ كَنَ غَنِ دَيْدَيْنٜىٰ مُبِيَ وَ كَيْسَرْ وَتُواْ، بَبَّنْ سَرْكِنْ رُواْمَ هَرَاجِ، كُواْ أَعَ؟
عَمَّا وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰ، سُنَيِنْ مَغَنَرْ رٜىٰنِ عَكَنْ أَبُبُوَنْ دَ بَسُ غَانٜىٰبَ؞ سُو كَمَ دَ دَبُّواْبِنْ دَاجِ مَرَسَ تُنَانِ نٜىٰ، مَاسُبِنْ أَبِنْدَ جِكِنْسُ يَكٜىٰ شَعَوَرْسَ نٜىٰ كَوَيْ، وَطَنْدَ عَكَ حَيْڢٜىٰسُنٜىٰ دُواْمِنْ عَكَامَسُ عَكَشٜىٰ كَوَيْ؞ أَيْ، ذَاسُ هَلَّكَ كَمَرْ دَبُّواْبِنْ دَاجِ!
نَڢَطِ وَنَّنْ نٜىٰ سَبُواْدَ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَ شِغَ ثِكِنْكُ عَٻُواْيٜىٰ، وَطَنْدَ تُنْدَا عَكَ ڧَدَّرَسُ غَ حُكُنْثِ؞ بَاسُدَ حَلِ إِرِنْ نَ اللَّهْ، سُنَ كُمَ مَيْدَ أَلْحٜىٰرِنْ اللَّهْ يَا ذَمَ حَنْيَرْ نٜىٰمَنْ جِنْ دَاطِے نَرَشِنْ كُنْيَا؞ سُنَيِنْ مُسُونْ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ وَنْدَ شِينٜىٰ كَطَيْ شُوغَبَنْمُ دَ كُمَ عُبَنْغِجِنْمُ؞