2 بِتْرُسْ 2:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 مُسَمَّنْ مَاسُبِنْ مُوغُوَرْ شَعَوَرْ جِكِنْسُ دَ كُمَ مَاسُ رٜىٰنَ شُوغَبَنْثِ؞ وَطَنَّنْ مَلَمَيْ مَاسُ ڧَضْيَا دَيْ، بَا سُ دَ كُنْيَا سَمْ! غِرْمَنْ كَيْ غَرٜىٰسُ؞ بَاسَجِنْ ڟُواْرُوانْ كُواْمٜىٰ، حَرْ سُنَ ذَاغِنْ حَلِتُّو مَاسُ دَرَجَ أَ سَمَ؞ Faic an caibideil |
عَمَّا سَعَدَّ إِسْرَٰٓءِيلَ دُكَ سُكَغَ ثٜىٰوَ سَرْكِے بَيْ سَوْرَرٜىٰسُبَ، سَيْ مُتَنٜىٰنْ سُكَ أَمْسَوَ سَرْكِے سُكَثٜىٰ، «إِنَا ضُوَنْمُ دَ دَاوُدَ! أَيْ! بَامُ دَ غَادُواْ أَوُرِنْ طَنْ يٜىٰسّٜىٰ؞ يَا إِسْرَٰٓءِيلَ، كُواْوَ يَكُواْمَ تٜىٰنْتِنْسَ! يَا دَاوُدَ، سَيْكَلُورَ دَ غِدَنْكَ؞» دُواْمِنْ حَكَ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ وَڟٜىٰ، كُواْوَ يَكُواْمَ غِدَنْسَ؞
نَڢَطِ وَنَّنْ نٜىٰ سَبُواْدَ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَ شِغَ ثِكِنْكُ عَٻُواْيٜىٰ، وَطَنْدَ تُنْدَا عَكَ ڧَدَّرَسُ غَ حُكُنْثِ؞ بَاسُدَ حَلِ إِرِنْ نَ اللَّهْ، سُنَ كُمَ مَيْدَ أَلْحٜىٰرِنْ اللَّهْ يَا ذَمَ حَنْيَرْ نٜىٰمَنْ جِنْ دَاطِے نَرَشِنْ كُنْيَا؞ سُنَيِنْ مُسُونْ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ وَنْدَ شِينٜىٰ كَطَيْ شُوغَبَنْمُ دَ كُمَ عُبَنْغِجِنْمُ؞