2 يَحْيَى 1:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 دَغَ دَتِّجُواْنَّنْ ذُوَاغَ عُوَرْغِدَا وَدَّ اللَّهْ يَذَاٻَا دَ كُمَ یَیَنْتَ، وَطَنْدَ نَكٜىٰ ڧَوْنَ ڨُورَيْ دَ غَسْكٜىٰ؞ بَا نِ كَطَيْ نَكٜىٰ ڧَوْنَرْكُبَ، حَرْ مَا دَ دُكَنْ مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَ سَنْ غَسْكِيَرْ نَنْ تَ اللَّهْ؞ Faic an caibideil |
عَمَّا دَ نَغَ بَاسَ يِنَبِنْسُ بِسَغَ غَسْكِيَرْ لَابَرِنَّنْ مَيْ دَاطِے، سَيْنَثٜىٰ وَ بِتْرُسْ أَغَبَنْ كُواْوَ دُكَ «كَيْ بَيَهُودٜىٰ نٜىٰ، عَمَّا كَنَ يِنْ ذَمَنْكَ يَدَّ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَ سُكٜىٰيِ، بَكَمَرْ يَدَّ يَهُودَاوَا سُكٜىٰيِبَ؞ يَنْذُ، يَيَ ذَاكَسَا وَ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَ دُواْلٜىٰ سُبِے أَلْعَادُنْ يَهُودَاوَا؟»
وَتُواْ، كُو دَ اللَّهْ عُبَا نٜىٰ يَذَاٻٜىٰكُ بِسَغَ يَدَّ يَارِغَا يَسَنِ، يَكُمَ كٜىٰٻٜىٰكُ تَوُرِنْ ڟَرْكَكٜىٰوَ تَ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے؞ نُڢِنْسَنٜىٰ كُيِ وَ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ بِيَيَّ، كُكُمَ سَامِ أَمْڢَانِنْ يَيَّڢَاوَرْ جِنِنْسَ؞ بَرِ اللَّهْ يَڧَارَ مُكُ أَلْحٜىٰرِ دَ سَلَمَ عَيَلْوَثٜىٰ؞