3 نَكُمَ سَنْ مُتُمِنَّنْ، أَنْطَوْكٜىٰشِ ذُوَا سَمَ نَعُكُ، كُواْ يَنَ ثِكِنْ جِكِے نٜىٰ، كُواْ بَثِكِنْ جِكِبَ، بَنْسَنِبَ، اللَّهْ نٜىٰ كَطَيْ يَسَنِ؞
عِيسَىٰ يَثٜىٰ مَسَ «حَڧِيڧَ إِنَ غَيَ مَكَ، يَوْ طِنَّنْ ذَاكَ ذَوْنَ تَرٜىٰدَنِ أَ ڢِرْدَوْسِ؞»
مٜىٰيَسَا إِنَ ڢَطِنْ حَكَ؟ دُواْمِنْ بَانَ ڧَوْنَرْكُ نٜىٰ؟ أَيْ، اللَّهْ يَسَنْ إِنَ ڧَوْنَرْكُ!
نَسَنْ وَنِ مُتُمْ وَنْدَ يَوْ شٜىٰكَرَا غُواْمَشَا حُطُ كٜىٰنَنْ، عَكَ طَوْكٜىٰشِ ذُوَا سَمَ تَعُكُ بِسَغَ إِيكُوانْ أَلْمَسِيحُ، كُواْ يَنَ ثِكِنْ جِكِے نٜىٰ، كُواْ بَثِكِنْ جِكِبَ، بَنْسَنِبَ، اللَّهْ كَطَيْ يَسَنِ؞