1 تِمُواْتِ 4:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 كُواْيَرْوَرْ نَنْ ذَاتَ تَاسُواْ تَوُرِنْ مُنَاڢُنْثِنْ مَاسُ ڧَضْيَا، وَطَنْدَ تُنَانِنْ ذُوثِيَارْسُ يَمُتُ، كَمَرْ أَنْڧُواْنٜىٰشِ دَ ڧَرْڢٜىٰ مَيْ وُتَا؞ Faic an caibideil |
عَثِكِنْ أَنَّبَاوَنْ عُرُوشَلِيمَ، نَغَ وَنِ أَبُ مَڢِے بَنْ ڨَمَ؞ سُنَيِنْ ظِنَ سُنَ تَڢِيَ ثِكِنْ ڧَضْيَا، سُنَ ڧَرْڢَڢَ حَنُّنْ مَاسُ عَيْكَتَ مُغُنْتَا، حَرْ بَاوَنْدَ يَجُويَ دَغَ حَلِنْ مُغُنْتَارْسَ؞ دُكَنْسُ سُنْ ذَمَ كَمَرْ سُواْدُوامْ أَغَرٜىٰنِ، مَذَوْنَنْ بِرْنِنْسُ كُوَ كَمَرْ غُواْمُواْرَ؞»
غَاشِ، إِنَ كُمَ غَابَادَ مَاسُ يِنْ أَنَّبْثِنْ مَڢَرْكَنْ ڧَضْيَا؞ سُنَ ڢَطِنْ مَڢَرْكَنْ سُنَ سَا جَمَعَتَ سُكَوْثٜىٰ دَغَ حَنْيَرْ غَسْكِيَ تَدَلِيلِنْ ڧَضْيَارْسُ دَ تَاڧَمَرْسُ تَبَنْظَ؞ نِے بَنْعَيْكٜىٰسُبَ، بَنْ كُوَ عُمَرْثٜىٰسُبَ، بَذَاسُ كُوَ ذَمَ دَ أَمْڢَانِ غَ وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰ كُواْ كَطَنْبَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞»