1 تِمُواْتِ 2:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 غَمَا اللَّهْ طَيَ نٜىٰ، مَيْ ڟَيَاوَا كُمَ طَيَ ڟَكَانِنْ اللَّهْ دَ مُتَنٜىٰ، وَتُواْ، مُتُمِنَّنْ أَلْمَسِيحُ عِيسَىٰ؞ Faic an caibideil |
دُكْدَهَكَ، مُو دَيْ أَغَرٜىٰمُ كَمْ، اللَّهْ طَيَ نٜىٰ؞ وَتُواْ، اللَّهْ عُبَا وَنْدَ دُكَنْ أَبُبُوَ سُكٜىٰ دَغَ غَرٜىٰشِ، وَنْدَ كُمَ مُكٜىٰ رَايُوَا دُواْمِنْسَ، عُبَنْغِجِ كُمَ طَيَ نٜىٰ، عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ، وَنْدَ تَوُرِنْسَ نٜىٰ دُكَنْ أَبُبُوَ سُكَ ڢِتُواْ، مُكُمَ تَوُرِنْسَ نٜىٰ مُكَ كَسَنْثٜىٰ؞
سَبُواْدَ حَكَ أَلْمَسِيحُ شِينٜىٰ مَيْ ڟَيَاوَا ڟَكَانِنْ اللَّهْ دَ مُتَنٜىٰ عَثِكِنْ سَابُوَرْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْ نَنْ، دُواْمِنْ وَطَنْدَ عَكَ كِرَاسُ سُكَرْٻِ غَادُواْ نَهَرْ أَبَدَا وَنْدَ اللَّهْ يَيِ أَلْڧَوَرِ؞ وَنَّنْ يَيِوُنٜىٰ غَمَا أَنْرِغَا أَنْيِ مُتُوَ وَدَّ تَكٜىٰ یَنْتَرْدَ مُتَنٜىٰ دَغَ ذُنُبَنْدَ سُكَيِ أَ زَامَانِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ تَڢَرْكُواْ؞