1 تِمُواْتِ 2:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 وَنْدَ يَكٜىٰسُواْ دُكَنْ مُتَنٜىٰ سُسَامِ ثٜىٰتُواْ، سُكُمَ كَيْ غَ سَنِنْ غَسْكِيَ؞ Faic an caibideil |
تُواْ، كَڢَطَا مُسُ كَثٜىٰ، ‹حَڧِيڧَ، نَا ضَنْڟٜىٰ دَ رَيْنَ، إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، بَانَجِنْ دَاطِنْ مُتُوَرْ مُوغُنْ مُتُمْ، عَمَّا نَا ڢِے سُواْ مُوغُنْ مُتُمْ يَجُويُواْ يَبَرْ حَنْيَرْسَ يَرَايُ؞ كُجُويُواْ! كُجُويُواْ دَغَ مُوغَيٜىٰنْ هَنْيُواْيِنْكُ! دُوانْمٜىٰ ذَاكُ مُتُ، يَا كُو غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؟›