1 تِمُواْتِ 2:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 عَيِ حَكَ سَبُواْدَ دُكَنْ سَرَاكُنَ دَ دُكَنْ وَطَنْدَ سُكٜىٰ دَ مَنْيَنْ مَڟَيِ، دُواْمِنْ مُذَوْنَ لَاڢِيَ رَيْ أَ سَكٜىٰ، رَايُوَا إِرِ تَحَلِنْ اللَّهْ دَ كُمَ رَايُوَرْ مُتُنْثِ عَتَكُواْوَثٜىٰ حَنْيَ؞ Faic an caibideil |
سَيْ سُكَثٜىٰ «وَنِ بَبَّنْ سُواْجَنْ رُواْمَ نٜىٰ، مَيْ سُونَ كُواْنٜىٰلِيُسْ، يَعَيْكٜىٰمُ؞ شِ مُتُمْ مَيْ أَدَلْثِے نٜىٰ، مَيْ ڟُواْرُوانْ اللَّهْ، وَنْدَ دُكْ جَمَعَرْ يَهُودَاوَا سُكٜىٰ ڢَطِنْ أَبِنْ كِرْكِ عَكَنْسَ؞ شِينٜىٰ وَنِ مَلاَىِٕكَ مَيْ ڟَرْكِے يَعُمَرْثٜىٰشِ يَعَيْكُواْ كَجٜىٰ غِدَنْسَ، يَجِ أَبِنْدَ ذَاكَثٜىٰ؞»
عَڧَرْشٜىٰ كُمَ، یَنْعُوَنَ، كُدِنْغَ يِنْ تُنَانِ عَكَنْ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ نَغَسْكِيَ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَ إِسَ بَنْغِرْمَ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ دَيْدَيْ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰدَ ڟَبْتَ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ جَٰوُاْ ڧَوْنَ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ نَكِرْكِ، وَتُواْ عَكَنْ دُكَنْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ مَڢِے ݣَوْ، كُواْ أَبِنْدَ يَ إِسَ يَبُواْ، عَكَنْ وَطَنَّنْ سَيْ كُيِ تُنَانِ؞