14 بَا ءَادَمُ نٜىٰ كُمَ عَكَ رُوطٜىٰشِيبَ، عَمَّا مَثٜىٰنْ ثٜىٰ عَكَ رُوطٜىٰتَ حَرْ تَذَمَ مَيْ ذُنُوبِ؞
سَعَدَّ مَثٜىٰنْ تَغَ یَیَنْ إِتَاثٜىٰنْ سُنَدَ ݣَوْ دُواْمِنْثِ، أَبِنْ شَعَوَ نٜىٰ غَ إِدَانُو، كُمَ أَبِنْ مَرْمَرِ نٜىٰ دُواْمِنْ سَامُنْ حِكِمَ، سَيْ تَڟِنْكَ تَثِ؞ تَكُمَ بَا مِجِنْتَ وَنْدَ يَكٜىٰ تَرٜىٰدَ عِتَ، شِے مَا يَثِ؞
«عَمَّا عِدَنْ تَا حَيْڢِ یَ مَثٜىٰ، ذَاتَ ڧَظَنْتُ حَرْ ݣُونَكِے غُواْمَشَا حُطُ دَيْدَيْ يَدَّ تَكَنْ كَسَنْثٜىٰ عَݣُونَكِنْ غَنِنْ أَلْعَادَرْتَ تَوَتَ؞ بَايَنْ وَنَّنْ، ذَاتَ ڧَارَ ݣُونَكِے سِتِّنْ دَ شِدَ، وَتُواْ ݣُونَكِنْ ڟَبْتَثٜىٰوَرْتَ؞
عَمَّا إِنَ ڟُواْرُواْ كَدَ يَذَمَ أَبِنْدَ يَڢَرُ دَ هَوَّآءُ، يَڢَرُ دَكُو؞ مَثِيجِ يَرُوطٜىٰتَ دَ وَيُوانْسَ حَرْ تَيِ ذُنُوبِ؞ حَكَ كُو مَا، تُنَانِنْكُ ذَيْ عِيَ ذَمَ مَرَرْ كِرْكِ، تَهَكَ، بَذَاكُ كَسَنْثٜىٰ دَ ثِكَكّٜىٰنْ بَادَكَيْ دَ كُمَ أَمِنْثِ ثِكِنْ أَلْمَسِيحُ بَ؞