1 تِمُواْتِ 1:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 مُتَنٜىٰنْ سُنَ سُوانْ ذَمَنْ مَاسُ كُواْيَرْ دَ كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى، غَاشِ كُوَ بَسُ ڢَهِمْثِ أَبُبُوَنْ دَسُكٜىٰ ڢَطَابَ، بَلّٜىٰ أَبُبُوَنْ دَسُكٜىٰ تَنَاثٜىٰوَ ثٜىٰوَ سُنَدَ تَبَّثِ عَكَنْسُ؞ Faic an caibideil |
عَمَّا وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰ، سُنَيِنْ مَغَنَرْ رٜىٰنِ عَكَنْ أَبُبُوَنْ دَ بَسُ غَانٜىٰبَ؞ سُو كَمَ دَ دَبُّواْبِنْ دَاجِ مَرَسَ تُنَانِ نٜىٰ، مَاسُبِنْ أَبِنْدَ جِكِنْسُ يَكٜىٰ شَعَوَرْسَ نٜىٰ كَوَيْ، وَطَنْدَ عَكَ حَيْڢٜىٰسُنٜىٰ دُواْمِنْ عَكَامَسُ عَكَشٜىٰ كَوَيْ؞ أَيْ، ذَاسُ هَلَّكَ كَمَرْ دَبُّواْبِنْ دَاجِ!