1 تِمُواْتِ 1:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 إِنَ سُواْ كَطَنْ ذَوْنَ أَعَڢِسَ، كَمَرْ يَدَّ نَضُواْڧٜىٰكَ أَ لُواْكَثِنْ دَ نَكٜىٰ أَ حَنْيَتَ ذُوَا مَكِدُواْنِيَ، دُواْمِنْ كَغَرْغَطِے وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ سُدَيْنَ بَظَ كُواْيَرْوَرْ ڧَضْيَا؞ Faic an caibideil |
غَمَا كُنَدَ سَوْڧِنْ يَرْدَ دَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ ذُوَا وُرِنْكُ؞ كُنْ يَرْدَ دَ كُواْيَرْوَرْسُ عَكَنْ عِيسَىٰ، كُواْدَيَكٜىٰ تَيِ دَبَمْ دَ وَدَّ مُكَيِ وَعَظِنْتَ؞ كُنْ يَرْدَ دَ إِرِنْ رُوحٌ دَ سُكَ ڢَطَا مُكُ، كُواْدَيَكٜىٰ وَنَّنْ رُوحُ بَ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے وَنْدَ كُكَ كَرْٻَ بَنٜىٰ؞ كُنْ كُمَ يَرْدَ دَ إِرِنْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے نَاسُ، كُواْدَيَكٜىٰ يَيِ دَبَمْ دَ وَنْدَ مُكَ كَٰوُاْ مُكُ؞