14 تُنْدَ مُكَ غَسْكَتَ عِيسَىٰ يَمُتُ، يَكُمَ تَاشِ، حَكَكُمَ مُكَ غَسْكَتَ ثٜىٰوَ وَطَنْدَ سُكَيِ بَرْثِ عَثِكِنْ عِيسَىٰ، اللَّهْ ذَيْ دَاوُاْ دَسُو تَرٜىٰدَشِ؞
«كَيْ غَدْ، مَاسُ هَرِ ذَاسُ كَيْ مَكَ هَرِ، عَمَّا كَيْ ذَاكَ كَيْ هَرِ غَ تَڢِنْ ڧَڢَرْسُ؞
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «مُتَنٜىٰنْكُ دَ سُكَ مُتُ ذَاسُ رَايُ، غَوَوَّكِنْسُ ذَاسُ تَاشِ! يَا كُو مَاسُ ذَمَ عَڧُورَا، كُتَاشِ كُيِ وَاڧُواْڧِنْ ڢَضٍ ثِكِ! يَدَّ رَٻَ تَكَنْ سَابُنْتَا ڢُسْكَرْ ڧَسَا، حَكَ، نِے يَهْوٜىٰهْ ذَنْ رَايَرْ دَ وَطَنْدَ سُكَ مُتُ؞
بَلَعِ إِرِنْ وَنَّنْ ذَيْ ڢَاطُواْ وَ دَوَكِ دَ جَاكُنَنْ دُواْكِ دَ رَاڧُمَ دَ دُكَنْ دَبُّواْبِنْ دَسُكٜىٰ أَ سَنْسَنِنْ يَاڧِنْ ڧَبِيلُنْ؞
ذَيْ كُوَ عَيْكُواْ مَلاَىِٕكُنْسَ سُبُوسَ ڧَهُواْ مَيْ ڧَارَ سُواْسَيْ، سُكُمَ تَتَّارُواْ وَطَنْدَ عَكَ ذَاٻَا دَغَ غَبَسْ دَ يَمَّ دَ كُدُ دَ أَرٜىٰوَ، وَتُواْ دَغَ وَنَّنْ إِيَاكَرْ دُونِيَا ذُوَا وَنْثَنْ؞»
غَمَا أَلْمَسِيحُ يَامُتُ يَاكُمَ تَاشِ دَ رَيْ دُواْمِنْ يَذَمَ عُبَنْغِجِ نَوَطَنْدَ سُكٜىٰ مَتَتُّو دَ كُمَ نَوَطَنْدَ سُكٜىٰ مَاسُ رَيْ؞
عِدَنْ كُمَ رُوحٌ اللَّهْ، وَنْدَ يَتَادَ عِيسَىٰ دَغَ مَتَتُّو يَنَ ذَمَ أَ ظُكَاتَنْكُ، تُواْ، شِے وَنْدَ يَتَادَ أَلْمَسِيحُ دَغَ مَتَتُّو ذَيْبَادَ رَيْ غَ جِكِنْكُ مَيْ مُتُوَ تَوُرِنْ رُوحُنْسَ وَنْدَ يَكٜىٰ ذَمَ أَ ظُكَاتَنْكُ؞
بَرِ يَڧَرْڢَڢَ ذُوثِيَارْكُ ثِكِنْ ڟَرْكِے، كُذَمَ مَرَسَ لَيْڢِے أَغَبَنْ اللَّهْ وَنْدَ يَكٜىٰ عُبَنْمُ، أَ رَانَرْ دَ عُبَنْغِجِنْمُ عِيسَىٰ ذَيْ دَاوُاْ تَرٜىٰدَ دُكَنْ ڟَرْكَكَنْسَ؞
عَمَّا یَنْعُوَ، بَامُسُواْ كُكَسَنْثٜىٰ دَ رَشِنْ سَنِ غَمٜىٰدَ وَطَنْدَ سُكَيِ بَرْثِبَ، وَتُواْ وَطَنْدَ سُكَ مُتُ، دُواْمِنْ كَدَ كُيِ بَڧِنْ ثِكِ كَمَرْ سَوْرَنْ مُتَنٜىٰنْ دَ بَاسُدَ سَا ذُوثِيَا؞
سَعَنً مُو دَ ذَامُ كَسَنْثٜىٰ دَ رَيْ أَ لُواْكَثِنْ، ذَاعَ طَوْكٜىٰمُ تَرٜىٰدَسُو عَثِكِنْ غِرْغِجٜىٰ، دُواْمِنْ مُسَدُ دَ عُبَنْغِجِ أَسَرَرِنْ سَمَ؞ ذَامُ كُمَ كَسَنْثٜىٰ تَرٜىٰدَ عُبَنْغِجِ حَرْ أَبَدَا؞
تُواْ، یَنْعُوَ، غَمٜىٰدَ دَاوُاْوَرْ عُبَنْغِجِنْمُ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ دَ كُمَ يَدَّ ذَاعَ تَتَّرَامُ ذُوَا غَرٜىٰشِ، مُنَ ضُواْڧُوانْكُ
نِنٜىٰ مَيْ رَيْ! دَا نَمُتُ، عَمَّا غَاشِ يَنْذُ، إِنَ رَايٜىٰ حَرْ أَبَدَا أَبَدِنْ، إِنَ كُوَ دَ مَبُوطَنْ إِيكُوانْ مُتُوَ دَ نَوُرِنْ ذَمَنْ مَتَتُّو؞
سَيْ نَسَاكٜىٰجِنْ وَتَ مُرْيَ دَغَ سَمَ تَنَ ثٜىٰوَ «رُبُوتَ وَنَّنْ، مَاسُ أَلْبَرْكَ نٜىٰ وَطَنْدَ ذَاسُ مُتُ ثِكِنْ عُبَنْغِجِ دَغَ يَنْذُ!» رُوحُ يَثٜىٰ، «حَڧِيڧَ! ذَاسُ هُوتَ دَغَ وَهَلَرْسُ، سَبُواْدَ سَكَمَكُوانْ عَيْكِنْسُ يَنَ بِيٜىٰ دَسُو!»