1 تَسَلُواْنِكَاوَا 2:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 أَيْ، یَنْعُوَ، كُو مَا كُنْ سَنِ ثٜىٰوَ ذُوَانْمُ وُرِنْكُ بَيْ ذَمَ عَبَنْظَبَ؞ Faic an caibideil |
اللَّهْ نٜىٰ يَنُونَ مِنِ عَثِكِنْ رُعُيَ ثٜىٰوَ إِنْ تَڢِے؞ دَنَ كَيْ ثَنْ، سَيْ نَهَطُ دَ وَطَنْسُ شُوغَبَنِّنْ جَمَعَرْ مَاسُبِے، نَبَيَّنَ مُسُ يَدَّ نَكٜىٰيِنْ شٜىٰلَرْ لَابَرِ مَيْ دَاطِے غَ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَ؞ نَا يِمُسُ وَنَّنْ بَيَانِ، سُو كَطَيْ، كَدَ ڨُوظُوانْ دَ نَكٜىٰيِ ثِكِنْ عَيْكِنَّنْ، كُواْ ڧُواْڧَرِنْ دَ نَارِغَا نَايِ، سُذَمَ بَنْظَ؞
سَبُواْدَ وَنَّنْ نٜىٰ كُمَ مُكٜىٰ غُواْدٜىٰ وَ اللَّهْ كُلُّمْ، غَمَا سَعَدَّ كُكَ كَرْٻِ كَلْمَرْ اللَّهْ دَ كُكَجِ دَغَ وُرِنْمُ، بَكُ كَرْٻٜىٰتَ كَمَرْ مَغَنَرْ مُتُمْ ثٜىٰ بَ، سَيْدَيْ عَيْنِحِنْ يَدَّ تَكٜىٰ، وَتُواْ كَلْمَرْ اللَّهْ، وَدَّ تَكٜىٰ عَيْكِ أَ ذُوثِيَارْكُ، كُو دَ كُكَ بَادَ غَسْكِيَ؞