1 سَمَٰعِيلَ 9:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 سُكَ أَمْسَ سُكَثٜىٰ «عِ، يأَنَانً، غَاشِ يَشَا غَبَنْكُ؞ كُيِ سَوْرِ! أَيْ، يَنْذُ يَنْذُ نٜىٰ يَشِغَ غَرِنْ، سَبُواْدَ يَوْ مُتَنٜىٰنْ سُنَدَ هَدَايَ أَوُرِنْ سُجَّدَ عَكَنْ تُدُ؞ Faic an caibideil |
بَايَنْ وَنَّنْ كَوُثٜىٰ ذُوَا تُدُنْ اللَّهْ أَ غِبٜىٰيَ عِنْدَ ڢِلِسْتِيَاوَا سُكٜىٰ دَ بَرِكِنْ سُواْجَ؞ يَايِنْ دَ ذَاكُ شِغَ ثِكِنْ غَرِنْ، ذَاكُثِ كَرُواْ دَ ڧُنْغِيَرْ أَنَّبَاوَا سُنَ غَنْغَرُواْوَ دَغَ وُرِنْ سُجَّدَ عَكَنْ تُدُ؞ وَطَنْسُ مُتَنٜىٰ كُمَ ذَاسُ وُثٜىٰ غَبَنْسُ سُنَ كَطٜىٰ كَطٜىٰنْ مُواْلُواْ دَ غَرَايَ دَ تَمْبُرَ، سُنَ بُوشٜىٰ بُوشٜىٰنْ سَرٜىٰوَ؞ أَنَّبَاوَنَّنْ ذَاسُيِ تَڢِيَ سُنَ أَنَّبْثِ دَ إِيهُ دَ ضَوَ؞