1 سَمَٰعِيلَ 6:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 مُتَنٜىٰنْ سُكَيِ تَمْبَيَ سُكَثٜىٰ «وَثٜىٰ إِرِنْ ݣَوْتَا تَشَاڢٜىٰ لَيْڢِے ذَامُ عَيْكَ مَسَ؟» سَيْ مَلَمً دُوبَانْ دَ ڢِرِسْتُواْثِنْ سُكَ أَمْسَ سُكَثٜىٰ «سَيْ كُيِ صِڢُّواْڢِنْ مَرُورَيْ بِيَرْ نَظِينَارِيَ دَ ٻٜىٰرَايٜىٰ بِيَرْ نَظِينَارِيَ، كُواْوَنّٜىٰ أَمَدَدِنْ سَرَاكُنَنْكُ؞ غَمَا بَلَعِ إِرِ طَيَ نٜىٰ يَسَامٜىٰكُ دَ سَرَاكُنَنْكُ؞ Faic an caibideil |
دَغَ رَاڢِنْ شِهُوارْ وَنْدَ يَكٜىٰ عَ إِيَاكَرْ مَصَرْ تَغَبَسْ ذُوَا يَنْكِنْ عٜىٰكْرُوانْ أَوَجٜىٰنْ أَرٜىٰوَ؞ دُكَنْ يَنْكُنَنَّنْ أَنْلِسَّڢْتَاسُ نَ كَنْعَنِيَاوَا نٜىٰ، وَتُواْ يَنْكُنَ نَسَرَاكُنَ بِيَرْ نَ ڢِلِسْتِيَاوَا وَطَنْدَ سُكٜىٰ مُلْكِ أَ غَاظَ دَ أَشْدُوادْ دَ أَشْكٜىٰلُوانْ دَ غَتْ دَ كُمَ عٜىٰكْرُوانْ نَيَنْكِنْ أَوِّيَاوَا؞
بَا لَابَرِ سَيْ إِيكُوانْ رُوحٌ يَهْوٜىٰهْ يَسَوْكُواْ مَسَ؞ سَيْ يَغَنْغَرَ ذُوَا أَشْكٜىٰلُوانْ عِنْدَ يَكَشٜىٰ مُتَنٜىٰ تَلَاتِنْ، يَݣُوشِ غَنِمَرْ رِيغُنَنْسُ مَاسُ ݣَوْ نَأَدُواْ يَبَا مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَ بَاشِ مَعَنَرْ كَثِثِ كَثِثِنْ؞ يَكُواْمَ غِدَا دَ ڢُشِے مَيْ ذَاڢِ غَمٜىٰدَ أَبِنْدَ يَڢَرُ؞