1 سَمَٰعِيلَ 5:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 دَ مُتَنٜىٰنْ أَشْدُوادْ سُكَغَ حَكَ، سَيْ سُكَثٜىٰ «كَدَ عَبَرْ عَݣُوتِ نَ اللَّهْنْ إِسْرَٰٓءِيلَ يَكَسَنْثٜىٰ تَرٜىٰدَمُو، غَمَا حُكُنْثِنْسَ يَيِ ڟَنَنِ عَكَنْمُ دَ كُمَ عَكَنْ اللَّهْنْمُ دَغُوانْ؞» Faic an caibideil |
سَيْ سُكَ كِرَا دُكَنْ سَرَاكُنَنْ ڢِلِسْتِيَاوَا سُكَ تَمْبَيٜىٰسُ سُكَثٜىٰ «مٜىٰنٜىٰنٜىٰ ذَامُيِ دَ عَݣُوتِ نَ اللَّهْنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؟» سَرَاكُنَنْ سُكَ أَمْسَ مُسُ سُكَثٜىٰ «كُوُثٜىٰ دَ عَݣُوتِ نَ اللَّهْنْ إِسْرَٰٓءِيلَ ذُوَا بِرْنِنْ غَتْ»؞ سَيْ سُكَ طَوْكٜىٰشِ ذُوَا غَتْ، وَنِ بِرْنِنْ ڢِلِسْتِيَاوَا؞