1 سَمَٰعِيلَ 5:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 سُكَ شِغَرْدَ عَݣُوتِ نَ اللَّهْ أَغِدَنْ غُنْكِنْسُ دَغُوانْ، سُكَ أَجِيٜىٰشِ كُسَدَ دَغُوانْ؞ Faic an caibideil |
سَعَدَّ يَكٜىٰ شَنْ ضُوً إِنَبِے، سَيْ بٜىٰلْشَظَّرْ يَعُمَرْتَ عَكَٰوُاْ ݣُوڢُنَ نَظِينَارِيَ دَ نَأَظُرْڢَا دُواْمِنْ شِے دَ مَنْيَنْ مُتَنٜىٰنْسَ دَ مَاتَنْسَ دَ مَاتَانْدَ يَأَجِيٜىٰ، سُشَا دَغَ ثِكِنْسُ؞ وَطَنَّنْ ݣُوڢُنَ كُوَ سُنَ ثِكِنْ كَايَيَّكِنْ دَ بَابَنْسَ نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ يَݣُوشٜىٰ دَغَ هَيْكَلِ أَ عُرُوشَلِيمَ نٜىٰ؞
أَ مَيْمَكُوانْ حَكَ، سَيْ كَنُونَوَ عُبَنْغِجِنْ سَمَ غِرْمَنْ كَيْ، حَرْ كَسَا عَكَ كَٰوُاْ مَكَ ݣُوڢُنَنْ غِدَنْسَ؞ كَيْ دَ مَنْيَنْ مُتَنٜىٰنْكَ دَ مَاتَنْكَ دَ مَاتَانْدَ كَأَجِيٜىٰ دُكَنْكُ كُكَ شَا دَغَ ثِكِنْسُ؞ كُكَ يَبِے غُمَكَنْ ظِينَارِيَ دَ نَأَظُرْڢَا دَ نَتَغُلَّ دَ نَبَڧِنْ ڧَرْڢٜىٰ دَ نَ إِتَاثٜىٰ دَ نَدُوڟٜىٰ وَطَنْدَ بَاسَجِ، كُواْ سُغَنِ، بَلّٜىٰ عَثٜىٰ سُغَانٜىٰ كُواْمٜىٰ؞ عَمَّا اللَّهْ وَنْدَ رَنْكَ دَ دُكَنْ هَنْيُواْيِنْكَ سُنَ أَ حَنُّنْسَ، شِينٜىٰ كَاڧِ غِرْمَمَاوَا؞