1 سَمَٰعِيلَ 4:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 ڢِلِسْتِيَاوَا كُوَ سُكَيِ ڢَطَ سُواْسَيْ سُكَثِ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا دَ يَاڧِ حَرْ سُواْجُواْجِنْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ وَڟٜىٰ، كُواْوَ يَغُدُ ذُوَا تٜىٰنْتِنْسَ؞ يَاڧِنْ يَثِ إِسْرَٰٓءِيلَ سُواْسَيْ حَرْ سُواْجُواْجِ دُبُو تَلَاتِنْ سُكَ مُتُ؞ Faic an caibideil |
سَبُواْدَ حَكَ، سَيْ سَرْكِے يَتَاشِ يَتَڢِے وُرِنْ تَارُوَ عَڧُواْڢَرْ غَرِ يَذَوْنَ؞ دَلَابَرِ يَبَظُو ثٜىٰوَ سَرْكِے يَنَ ظَوْنٜىٰ أَوُرِنْ ذَمَنْسَ عَڧُواْڢَرْ غَرِ، سَيْ دُكَنْ مُتَنٜىٰ سُكَ تَارُ وُرِنْسَ؞ أَنَ ثِكِنْ حَكَ سَيْ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ وَطَنْدَ سُكَبِے أَبْسَلُوامْ سُكَ غُدُ ذُوَا غِدَاجٜىٰنْسُ؞
عَمَّا سَعَدَّ إِسْرَٰٓءِيلَ دُكَ سُكَغَ ثٜىٰوَ سَرْكِے بَيْ سَوْرَرٜىٰسُبَ، سَيْ مُتَنٜىٰنْ سُكَ أَمْسَوَ سَرْكِے سُكَثٜىٰ، «إِنَا ضُوَنْمُ دَ دَاوُدَ! أَيْ! بَامُ دَ غَادُواْ أَوُرِنْ طَنْ يٜىٰسّٜىٰ؞ يَا إِسْرَٰٓءِيلَ، كُواْوَ يَكُواْمَ تٜىٰنْتِنْسَ! يَا دَاوُدَ، سَيْكَلُورَ دَ غِدَنْكَ؞» دُواْمِنْ حَكَ مُتَنٜىٰنْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ وَڟٜىٰ، كُواْوَ يَكُواْمَ غِدَنْسَ؞