4 دَ عَكَ ڢَطَا وَ طَالُوتَ ثٜىٰوَ دَاوُدَ يَتَاشِ ذُوَا غَتْ، سَيْ يَدَيْنَ نٜىٰمَنْسَ؞
دُكَنْ مُتَنٜىٰنْسَ كُوَ سُكَ وُثٜىٰ غَبَنْسَ؞ عَثِكِنْ وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰ أَݣَويْ سُواْجُواْجِ مَاسُ غَادِنْ سَرْكِے دَ كُمَ دُكَنْ سُواْجُواْجِ طَرِے شِدَ وَطَنْدَ سُكَبِيشِ دَغَ غَتْ؞ دُكَنْسُ سُكَ وُثٜىٰ أَغَبَنْ سَرْكِے؞
طَالُوتَ يَثٜىٰ «نَا يِلَيْڢِے؞ كَدَاوُاْ، طَانَ دَاوُدَ! بَذَنْيِ مَكَ كُواْمٜىٰبَ، دُواْمِنْ كَدَرَجَرْتَ رَيْنَ يَوْ؞ لَلَّيْ نَايِ وَوَنْثِ! نَايِ مُومُّنَنْ أَبُ سُواْسَيْ!»
دَاوُدَ دَ مُتَنٜىٰنْسَ تَرٜىٰدَ عِيَلَنْسُ سُكَ ذَوْنَ دَ عَكِشْ أَ غَتْ؞ دَاوُدَ يَكَسَنْثٜىٰ دَ مَاتَنْسَ بِيُ، أَهِنُواْوَمْ دَغَ يٜىٰظِرٜىٰيٜىٰلْ دَ أَبِغِيٜىٰلْ وَدَّ دَا مَاتَرْ نَبَلْ ثٜىٰ مُتُمِنْ كَرْمٜىٰلْ؞
دَاوُدَ يَثٜىٰ وَ عَكِشْ «عِدَنْ نَا سَامِ ڢَضٍ جِنِ أَغَبَنْكَ، إِنَ ضُواْڧُوانْكَ كَبَانِ وُرِنْ ذَمَ ثِكِنْ وَنِ ڧَوْيٜىٰ إِنْ ذَوْنَ؞ غَمَا بَدَيْدَيْ بَنٜىٰ نِے مَيْيِمَكَ حِدِمَ إِنْ ذَوْنَ دَكَيْ ثِكِنْ بِرْنِنْ مُلْكِ؞»