13 سَعَنً دَاوُدَ يَهَيٜىٰ ذُوَا وَنْثَنْ غٜىٰڢٜىٰنْ ݣُورِنْ، يَهَوْ كَنْ وَنِ تُدُ مَيْ طَنْ نِيسَ عِنْدَ طَالُوتَ تَرٜىٰدَ مُتَنٜىٰنْسَ سُكٜىٰ؞ أَݣَويْ بَبَّنْ ڢِيلِ ڟَكَانِنْسُ؞
سَعَدَّ يُواْتَمْ يَجِ وَنَّنْ، سَيْ يَتَڢِے، يَڟَيَ عَكَنْ بَبَّنْ تُدُنْ غٜىٰرِظِمْ، يَيِ كِرَا دَ بَبَّرْ مُرْيَ يَثٜىٰ مُسُ «كُسَوْرَرَتَ، يَا كُو شُوغَبَنِّنْ شٜىٰكٜىٰمْ، دُواْمِنْ كُمَ اللَّهْ يَسَوْرَرٜىٰكُ؞
سَعَنً دَاوُدَ يَڢِتَ دَغَ كُواْغُوانْ يَطَغَ مُرْيَ دَ ڧَرْڢِے يَكِرَا طَالُوتَ يَثٜىٰ «يَا مَيْ غِرْمَ سَرْكِے!» دَ طَالُوتَ يَجُويَ، سَيْ دَاوُدَ يَرُسُنَ دَ كَنْسَ حَرْ ڧَسَا؞
سَبُواْدَ حَكَ دَاوُدَ يَطَوْكِ مَاشِ دَ غُواْرَنْ ضُوً دَسُكٜىٰ كُسَدَ كَنْ سَرْكِے، سَيْ سُكَ كُواْمَ؞ بَاوَنْدَ يَغَنْسُ، بَاوَنْدَ يَسَنْ أَبِنْدَ يَڢَرُ، بَا كُوَ وَنْدَ يَڢَرْكَ؞ دُكَنْسُ بَرْثِ مَيْ نَوْيِ دَغَ يَهْوٜىٰهْ يَكَامَسُ؞
سَيْ دَاوُدَ يَكِرَا سُواْجُواْجِنْ طَالُوتَ تَرٜىٰدَ أَبْنٜىٰرْ طَنْ نٜىٰرْ دَ بَبَّرْ مُرْيَ يَثٜىٰ «أَبْنٜىٰرْ، كَنَ جِنَ؟» أَبْنٜىٰرْ يَأَمْسَ يَثٜىٰ «وَنٜىٰنٜىٰ يَكٜىٰ كِرَا يَنَ دَامُنْ سَرْكِے حَكَ؟»