1 سَمَٰعِيلَ 22:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 دَاوُدَ يَبَرْ بِرْنِنْ غَتْ يَكُواْمَ وَنِ كُواْغُوانْ دُوڟٜىٰنْ دَيَكٜىٰ عَيَنْكِنْ أَدُلَّمْ؞ دَ یَنْعُوَنْسَ دَ دَنْغِنْسَ سُكَجِ ثٜىٰوَ يَنَ عَثَنْ، سُكَتَاشِ سُكَ تَڢِے وُرِنْسَ؞ Faic an caibideil |
وَتَرَانَ سَعَدَّ دَاوُدَ يَكٜىٰ عَٻُواْيٜىٰ أَ كُواْغُوانْ دُوڟٜىٰنْ أَدُلَّمْ، سَيْ عُكُنَّنْ دَغَ ثِكِنْ مَنْيَنْ سُواْجُواْجِ تَلَاتِنْ مَڢِيَ عِيَ يَاڧِ نَ دَاوُدَ سُكَذُواْ وُرِنْسَ؞ دَيْدَيْ لُواْكَثِنْ، ڧُنْغِيَرْ سُواْجُواْجِنْ ڢِلِسْتِيَاوَا سُنْ كَڢَ سَنْسَنِنْ يَاڧِنْسُ أَ ݣُورِنْ رٜىٰڢَيَاوَا؞
مُتَنٜىٰنْ دَاوُدَ سُكَثٜىٰ مَسَ «يَوْ نٜىٰ رَانَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ يَيِ ذَنْثٜىٰ عَكَيْ دَيَثٜىٰ مَكَ، ‹ذَنْ بَادَ أَبُواْكَنْ غَابَنْكَ أَ حَنُّنْكَ دُواْمِنْ كَيِ دَشِ يَدَّ كَاغَ دَامَ؞› » سَيْ دَاوُدَ يَيِ رَرَّڢٜىٰ يَجٜىٰ يَيَنْكُواْ بَاكِنْ رِغَرْ طَالُوتَ بَاتَرٜىٰدَ سَنِنْ طَالُوتَ بَ؞